معبد دایون که در گوشه جنوب غربی شهر قرار دارد، به دستور وو زتیان (تنها امپراتور زن در تاریخ چین) در دوره ژنگوان سلسله تانگ ساخته شد.در سال 54 سلطنت امپراتور کانگشی (1715) بر اثر زلزله بازسازی شد.در سال 690، امپراطوره یک نسخه از کتاب مذهبی به نام دایون دریافت کرد و شیفته بودیسم شد.به زودی او از کل کشور خواست تا معابد دایون را بسازند.امروزه تنها سه معبد دایون در چین وجود دارد.معبد دایون در لینفن به خوبی حفظ شده است زیرا مدتهاست محل موزه شهر لینفن بوده است.در سال 2006، معبد دایون به عنوان واحد حفاظت از آثار فرهنگی کلیدی ملی اعلام شد.مقیاس معبد دایون زیاد نیست.ساختمان‌های اصلی موجود شامل دروازه، تالار، بتکده شیشه‌ای، خانه سوترا است.لیانگ سیچنگ، معمار مشهور چینی، زمانی در تاریخچه معماری چینی اظهار داشت که این برج در گذشته بی سابقه بوده است.شانشی به عنوان یکی از زادگاه لعاب های رنگی، تکنولوژی پخت لعاب رنگی آن سبک منحصر به فردی دارد.از زمان های قدیم ضرب المثلی وجود دارد که می گوید "لعاب رنگی شانشی در سراسر چین".

58 الگوی بودایی رنگارنگ لعاب در برج معبد دایون با درخشش درخشان و شخصیت‌های زنده وجود دارد.درون اکثر استوپاهای سلسله تانگ و سونگ یک گودال وجود دارد.حفره داخل معبد دایون یک اتاق مربع است.وقتی در برج را باز می کنیم، صورت سر بودا را می بینیم که حدود 6.8 متر ارتفاع و 5.8 متر عرض دارد. سطح سر در ابتدا با لایه ای از خاکستر سفید برای نقاشی و طلا چسبانده شده بود.توخالی در داخل، برای قرار دادن سوتراها و گنجینه های معبد شهر استفاده می شود.بر اساس تحقیقات متنی، سر بودای آهنین باید اثر اصلی سلسله تانگ با وزن کل بیش از 15 تن باشد و در رتبه اول جهان قرار گیرد.بر اساس تحلیل های کارشناسی، ریخته گری چنین کار بزرگی با چدن بسیار دشوار است.لازم به ذکر است که جسد با سر غول پیکر باید حداقل 40 متر طول داشته باشد و محل اختفای جسد هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد.